18 de enero de 2009

Bronquitis (lo que da el tiempo)

En esta tarde más bien fría de domingo, poco se puede hacer y más con una bronquitis aguda, con tos seca y persistente, que llena de fuego mi zona retroesternal; así que además de leer (cuando mi dolor de cabeza me lo permite), no tengo ganas de nada, y me da rabia porque he estado muy activo los últimos días. Bueno, también me estoy dedicando a pasar las cuentas en forma de calavera de mi rosario (Mala) budista fabricado con huesos de buey, y traído desde el mismísimo Tíbet. Acaricio las suaves calaveritas al mismo tiempo que recito mantras en sánscrito. Lo hago para relajarme y hoy, por supuesto, para pedirle al Buda de la Medicina la sanación, porque tengo muchas cosas que hacer, entre ellas trabajar mañana. Naturalmente acompaño las plegarias con la medicación occidental más adecuada.

Imagen: Mala tibetano de mi colección particular x dissortat.

2 comentarios:

Jerukiti dijo...

Ei, mola molt eixe Mala... i cada calavereta és d'una forma!! Això em va agradar molt... però per a divertit la paraula d'avuí:
-Inostio
Que supose que serà el que es fica dins l'òstia consagrà o alguna cosa per l'estil... que podria tindre un hòstia per dins?? Cabell d'àngel??? Hi haurà que mirar-ho.

◊ dissident ◊ dijo...

L'hòstia està plena de l'Amor de N.S.J. imagine... I de cabells d'àngels o d'arcàngels, que es més possible, ja parlaré més endavant